|
REISVERSLAG
Hallo iedereen
27/02
Uitgezwaaid in Tienen door heel goeie vrienden, bedankt om er te zijn.
Onderweg nog een paar jerrycans opgehaald in Bierbeek, neen geen gouden of zilveren, maar gewoon twee groene van 't leger voor onderweg wat reserve brandstof op te slaan..
Vertrokken om kwart voor twaalf in Antwerpen aan de Waalse kaai. Hebben moeten wachten op de schoolbus die ergens een verkeerde afslag had genomen. Er was geen pers aanwezig dus niet op het nieuws bij VTM. Onder politiebegeleiding hebben we Antwerpen verlaten tot op de autostrade. Omdat ons busje maximum 100 km per uur haalt hebben we gereden tot halfdrie 's nachts langs Orléans naar Limoges door de Charente streek richting Bordeaux- ongeveer 1100 km. Onderweg in de storm gereden. Het busje ging nogal tekeer.
28/02
5 uur geslapen weer in het busje en terug op weg richting San Sebastian. Op ongeveer 1000 km van Sotogrande zijn we tegengehouden door een soort spaanse weegpolitie. We moesten op de weegschaal gaan staan met het busje want ze hadden duidelijk gemerkt dat we overladen waren. De flyer van Antwerpen-Banjul heeft ons gered. We mochten doorrijden.
Terug op weg tot 1 uur 's nachts. In het busje geslapen op een parking van een benzinestation. Nog 350 km voor de boeg.
slaapplaats
01/03
Vertrokken om 8.30 richting Malaga. Mooi weer en prachtige landschappen. In Malaga dachten we nog een paar inkopen te doen maar alles was er dicht omwille van een feestdag. Dan zijn we maar direct doorgereden naar Sotogrande en even gaan checken waar het hotel ligt voor onze eerste samenkomst voor de briefing voor de oversteek naar Ceutt - Marokko. Momenteel zitten we in een Internet café in de haven van Sotogrande waar we een kleine snack hebben verorberd en de site aangepast
Madrid Sotogrande
Rond 18 u was iedereen aangekomen op de afspraak. Er werd al een beetje gesleuteld aan sommige auto's
en een paar routes bekeken.
's avonds was er briefing met eten in het hotel.
De briefing was ok maar het eten trok op niks
Nog een stevige pint gedronken en dan gaan slapen op de parking van het Hotel in het busje. De hotelmanager had daar geen probleem mee.
's Nachts rond 3.30 wakker geworden van het gebrom van een auto. Effe door het venster van de bus gekeken, er stonden twee politiewagens op de parking. Eén van de deelnemers van het team 909 was nog op stap geweest en door de politie tegengehouden. Hij had teveel promille in zijn bloed en moest mee naar het politiekantoor. Ze hebben hem daar gehouden en hij mocht pas vrij als hij nuchter was.
2 maart
om 7.30 vertrokken naar de haven om in te schepen naar Marocco. Iedereen op post behalve team 909.
Alles is vlot verlopen, we hadden onze tickets van de dag voordien gekocht in het hotel in Sotogrande. Boot was op tijd vertrokken en de overtocht heeft 45 minuten geduurd op een redelijk woelige zee.
op de boot
Op het vasteland van Marokko naar de grens gereden (er ligt nog een stukje Spanje in Marokko) waar we 4 uur hebben gewacht. Papieren waren niet in orde. Cor had op voorhand alles geregeld via de ambassade maar de nodige papieren waren verstuurd naar Tanger ipv naar Ceuta. De grote bus moest 23 dozen uitladen omdat daar zogezegd medisch materiaal in zat. Alles is dan toch in orde gekomen en zijn we vertrokken naar de volgende afspraak in Tetouan.
Op de parking van een warenhuis "Marjan" is iedereen samengekomen voor de briefing van de volgende dagen. In de supermarkt kunnen we geld wisselen (in Marokko accepteren ze geen euro's) en hebben we nog wat inkopen gedaan. Een gebakken kippeke en daar kregen we een gratis colaatje bij verorberen we op de parking.
Er zijn 3 routes. De normale, de minder normale en de extreme.
Wij kiezen voor de gemakkelijkste wegens ons overgewicht.
Wij spreken af met team 911 om samen te rijden zeker tot in Tafraoute.
Rond 17 uur vertrekken we richting Larache
Wr rijden tot de avond valt en stoppen op de parking van een baancafé. De gasten van de schoolbus nodigen ons uit een pint te pakken in hun bus. Ze hadden enorm veel kratten bier gesponsord gekregen en het werd uiteraard meer dan één pintje (gullie kent mij hé). Die hollanders zijn ongelofelijke toffe gasten (toevallig van Valkenswaerd - verbroederd met Tienen) en we beleven een gezellige avond.
Gans de nacht heeft het geregend.
3 maart
Doorgereden naar Larache en daar de snelweg genomen richting Casablanca. Onderweg 2 boetes gekregen, één om te snel te rijden en één om door een rood licht te rijden - 2 X 40 euro.
De eerste 20 km door de aardbei- en bananenvelden gereden.
In de namiddag in Casablanca aangekomen en een wandeling gemaakt in de Medina (het oude stadsgedeelte) en daarna naar het Ibis hotel om te proberen de site aan te passen, maar dat lukte niet.
Verder gereden richting Marrakech en weer voor de zon onderging op een parking van een benzinestation gaan overnachten. Cassoulet uit blik opgewarmd
4 maart
Nog 40 km tot in Marrakech.
Gestopt in een stadje Ben Guerir om aardappelen te kopen op de markt. Op die markt verkochten de marktkramers dingen die je bij ons zelfs op een containerpark niet meer kunt vinden.
Terug onderweg tegen een voetpad gereden met een platte band tot gevolg. De velg had een deuk. Hulpzame vriendelijke marrokaan heeft ons hulp aangeboden.
Auto opgekrikt, deuk uit de velg geklopt, band opgepompt en terug on the road.
De marrocaan was tevreden met een paar petjes en een paar basketballetjes.
Terug op weg zoeken naar de camping uit de road book. 10 maal de weg gevraagd en van de os naar de ezel gestuurd. Uiteindelijk aan een taxichauffeur gevraagd ons voor te rijden. Voor 150 Dirham waren we gesteld (ongeveer 12 euro)
Op de camping "Le Relais de Marrakech" konden we eindelijk eens fatsoenlijk douchen na eerst een duikje in het zwembad te hebben genomen.
Onder de douche champo op haar, goed ingezeept en dan... geen water meer.
Nog eens proberen te internetten maar dat lukte niet zo goed zoals jullie hebben gemerkt.
Om 19.30 u vertrokken met 2 taxi's richting centrum Marrakech.
Een paar uur rondgelopen op het beroemde plein "Jamaal El Fna"
en daarna een paar pinten gedronken in een hotelleke vlakbij.
(De hotels zijn de enige plaatsen waar men bier kan kopen)
Om 10.30 u terug met taxi naar de camping om te dutten.
5 maart
om 9 uur vertrokken naar Agadir.
Onderweg links van ons het Atlasgebergte met de toppen in de sneeuw.
In Chichaoua slaan we rechtsaf om de kustweg te nemen.Daar hebben we geen seconde spijt van.
Brood gekocht in Oumara en een foto genomen van een Massey Ferguson (voor de ingewijden)
We rijden verder tussen de olijfbomen en gestopt om honing te kopen. Ik denk dat dit het honinggebied is want er staan overal langs de weg mensen die hun waar te koop aanbieden. Jasje en balletje aan een klein berbertje gegeven. Zag er gelukkig uit. zie foto
20 km voor Agadir op een camping gaan staan.
Gedoucht, gegeten en dan internetten. Kennis gemaakt met de plaatselijke kok van de kantine van de camping. Heeft mij geleerd hoe ik fritten moet bakken. We hebben (nog steeds samen met de valkenswaardenaars) een paar borden fritten gratis gekregen en doorgespoeld met een paar blikjes bier en een paar glazen whisky. Rond middernacht gaan slapen en om 7 uur er weer uit.
Het goed gevoel begint al stilaan te komen omdat we regelmatig op de campings schouderklopjes krijgen van vooral franse toeristen die op rondreis zijn door Marroco. De mensen vinden het fijn hetgeen wij doen en wensen ons een veilige reis toe.
Vandaag 6 maart ontbeten in dezelfde kantine als gisteravond om de kok een pleziertje te doen. Lekker ontbijt met spiegelei, fruitsap, kaas, confituur en koffie.
Vertrokken om 10 uur nadat we de kok nog een zestal blikjes bier hebben toegestopt (is moslim maar drinkt toch bier)
Weer eens tussen de bananenplantages gereden en de plaatselijke winkeltjes in de dorpen verkopen enkel bananen
Zes uur gereden op 90 km door de bergen met prachtige zichten op valleien.
Om 16.30 aangekomen in Tafraoute, Hotel Chez Amalya. Prachtig hotelleke met smaakvolle inrichting uitgebaat door een nederlandse madam.
Morgen 7 maart gaan we naar Laayoune met 664 km voor de boeg en verblijven we op camping "Le roi Bedouin"
7 maart
Vertrek in Tafraoute om 7.30 u. Opgestaan om 6.30 u en ontbijt in het hotel. 320 Dirham betaald voor lekker avondmaal -soep en marokkaanse Tajine schotels, salades van aubergines, aardappelen, labbonen etc... en 100 Dirham voor verblijf op de parking van het hotel.
Het echte avontuur begint nu pas.
We rijden richting Laayoune na nog eerst volgetankt te hebben.
Tafraoute is tot nu toe het mooiste wat we gezien hebben tijdens onze trip. Bij het verlaten van de stad rijden we voorbij de "Painted Rocks". Een belgische kunstenaar heeft in 1985 de idee gehad rotsen te beschilderen. Wat verder de bergen ingereden en effe stoppen om van het uitzicht op de vallei te genieten, rijdt er toch een marokkaan tegen ons busje. Hij wou ons voorbijsteken en raakte onze achterbumper. De zijflank van zijn auto was serieus ingedeukt. Op dat moment vertrekt onze karavaan, we laten het zo en vertrekken ook. Na een kwartiertje rijden verscheen plots die marokkaan in onze achteruitkijkspiegel en gebaarde te stoppen. We stapten uit en vroegen hem wat er gaande was. Eerst dacht ik dat hij achter ons aan was gereden om ons een kleine vergoeding te betalen maar nee hij wees op wat we hadden aangericht aan zijn wagen.Hij betichte ons ervan in zijn zijflank te hebben gereden en ik probeerde hem duidelijk te maken dat hij in fout was. Hij wou de politie bellen en hebben ons snel uit de voeten gemaakt.
Een gids heeft ons een kortere weg getoond door de bergen 100 km. 560 km i.p.v. 660 km.
We hebben nog een paar uur door prachtige landschappen gereden tot we dan uiteindelijk op de hoofdweg naar Laayoune kwamen.
Hier werd het landschap eentonig. Links en rechts duinen. Na een 50-tal kilometer links duinen en rechts de Atlantische oceaan.
Na 400 km rijden hebben we gestopt aan 3 naast elkaar liggende benzinestations. We konden voltanken aan de helft van de prijs. Dus tank vol plus de 2 groene jerrycans vol. Rond 19.30 u aangekomen op de camping voor Laayoune.
Camping "Le Bedouin"
"Le Bedouin, eigendom van 2 waalse belgen. Slaap nog steeds in het busje en Peter voor de eerste maal in zijn tentje. Ad, onze persoonlijke kok, heeft wat soep opgewarmt en met het resterende brood smaakt het heel lekker. Als tweede gang kip met rijst uit blik. Na een koud biertje in de Bedouinetent, die dienst doet als restaurant, gedronken te hebben kruipen we in onze nest. Voor mij is dat letterlijk en figuurlijk.
60 Dirham betaald voor overnachting. De camping ligt op 4 km richting zee van de hoofdweg via een hobbelige zandweg te bereiken.
8 maart
Om 8 uur vertrekken naar Dakhla.Samenkomst aan het laatste benzinestation voor de grens. Daar kunnen we onze laatste Dirhams opmaken aan diesel en water. Desolaat , zand, rotsen en struiken. Kuddes kamelen en af en toe een mens. Landschap verandert? het ziet eruit als een leeggelopen zee. We worden 7 maal tegengehouden door de politie. We hadden van tevoren 35 keer een formulier gecopieerd met al onze gegevens op vermeld zoals paspoortnr, kenteken v/d wagen, enz. Bij elke controlepost overhandigen we zo een formulier. Elke keer vragen ze waar we naartoe gaan, wat we mee hebben in het busje, ik denk enkel uit nieuwsgierigheid en vragen tenslotte "un petit cadeau, souvenir"
De laatste worstjes van ons middagmaal
9 maart
Vroeg vertrokken naar Nouadhibou, om 4.30 u opgestaan, had mijn wekker 1 uuur te vroeg gezet. Om 6 uur vertrokken uit de camping. De horizon was goudgekleurd met grijze wolken. Het wordt stilaan licht, om 7 uur is het klaar. Het landschap is vlak, zand, zand en nog eens zand. en dat zal er de komende dagen niet op veranderen.
Cor heeft zich bevraagd bij de politie en we kunnen veilig door Mauretanie rijden, niks aan de hand.
Om kwart voor twaalf waren wa aan de grens Maroc - Mauretanië, 2 uur heeft het geguurd om de papieren in orde te krijgen om Maroc te verlaten. Paspoorten moesten afgestempeld worden en de "Déclaration d'admission temporaire de moyen de transport" moest ook afgestempeld worden. Een formulier dat we hadden gekregen voor dat we Maroc zijn binnengereden. Vier verschillende posten passeren en dan richting Mauretanië.
Een viertal km door niemandsland gereden tot aan de Mauretaanse grens. Overal lagen ontmantelde autowrakken achtergelaten door Mauretaniërs die de grens wilden oversteken zonder papieren.
Om 2 uur waren we aan de Mauretaanse grens en om 17 uur erdoor. Alle paspoorten (34 stuks) moesten een stempel krijgen en er moest een lijst gemaakt worden van alle Challenge deelnemers met paspoort nr, beroep, visanr enz... Die lijst mocht ik maken, wat een eer, de ambtenaar vroeg T-shirts en stylo's.
Daarna moesten de bestuurders van de 14 voertuigen die aan de Challenge deelnemen met hun paspoort naar een volgend kantoor. (in België hebben de schapen een betere "stal".
Paspoorten afgeven, 10 euro per voertuig betalen, nogmaals alle gegevens in een registratieboek noteren - computer hebben ze niet en ik weet niet of dat sneller zou gewerkt hebben- en dan mochten we vertrekken richting volgende camping. Na nog geen 10 km gereden - poloitiecontrole en weer een paar km verder terug controle.
Langs de weg loopt evenwijdig een spoorlijn voor vervoer van mineralen.
Om 18.30 u aangekomen in camping ABBA in Nouadhibou.
We konden er geld wisselen en de autoverzekering voor het busje in orde brengen. De verzekering (gesponsord door Verzekeringen Maes liep maar tot in Marocco)
1000 ouguiya is ongeveer 3 euro, voor de verzekering betaalden we 3402 ouguiya.
Samen met het schoolbusteam raviola gegeten en 's avonds naar internet café - internet werkt traag of niet - er toch in geslaagd een paar woorden op de site te zetten na een uur gaf ik het op en dan terug naar camping.
10 maart
Rustdag in Nouadhibou.
Installeren in de lounche om wat foto's uit te zoeken en te bewerken voor de site.
De receptionist vraagt mij een foto te nemen van hem in zijn kantoor en doen alsof hij werkt. De femme de ménage vraagt mij om "un petit cadeau pour les enfants. Ik geef haar een paar basketballetjes en een paar polo's.
Om 12 uur vertrekken 11 teams naar de Sahara om er 3 dagen zand te vreten. Wij gaan samen met team 909 en 911 de geasfalteerde weg nemen naar Nouakchott.
's avonds hebben wij een barbeque gedaan samen met team 909. Die mannen hadden vis gekocht in de haven, 15 euro voor 5 kilo en schoongemaakt.
11 maart
Om 8 uur vertrokken naar de hoofdstad van Mauretanië - Een rit van 440 km door de hete SAHARA. Weinig verkeer. Een paar keer gestopt om foto's te nemen.
Echte dorpen komen we niet tegen, wel een paar nederzettingen bestaande uit houten hutten en of tenten. De schoolbus moest bijtanken. De pomp werd met de hand bediend. Prijs: 250 ouguiya per liter (330 ouguiya voor 1 euro - reken zelf maar uit)
Om 17 uur aangekomen. Probleem met het busje, motor een paar keer achter elkaar stilgevallen. Toon (team911) wist raad, vacuum in de brandstoftank door de hitte. - effe dop opengedraaid en probleem was opgelost.
Al 5700 km achter ons
Hebben in de auberge gegeten - vis (courbine) met rijst en saus.
In de bus geslapen op de parking en mogen gebruik maken van het sanitair
12 maart
Vandaag rustdag. 36 graden - 's nachts 18 graden BRRRRR. De ganse voormiddag aan de web-site gewerkt.
Brood gekocht van een lokale. Artisanaal bereid. Tegenwoordig verkopen ze hier overal moderne broden de franse baguette. Hebben nog eens frankfurters gegeten samen met team 911.
Om 17 uur zijn de andere teams aangekomen. De Peugeot heeft een kapotte alternator, met de mitsubishi is er iets mis met de koppeling en de Nissan Patrol moet een nieuwe waterpomp krijgen.
Er is een Senegalese mekanieker komen kijken en hij kan alles deze avond nog opgelost krijgen zodoende dat wij samen morgen om 8 uur kunnen vertrekken.
Samen met het schoolbusteam rijden we naar Rosso en nemen daar de ferry. Aan de andere kant van de rivier ligt Senegal. De andere teams nemen de zandweg naar Diama.
13 maart
Vertrokken om 8.30 u richting Rosso en aangekomen op de camping om 11..30 u om 280 km te rijden - de meest zware dag van heel de reis tot nu.
Aan de Mauretaanse grens hebben we 2 uur gewacht om de nodige formaliteiten in orde te maken en dan zijn we door een metalen poort gereden om de ferry te nemen. Voorbij de poort hebben we 2,5 uur gewacht om op de boot te komen. Cor had een soort gids geregeld om alle papieren te regelen. Ticket voor de ferry, verzekering voor het voertuig, visa, passe avant. Alles samen 55 euro per persoon, Op zich niet zo erg want voor de Mauretaanse visa hadden we 100 euro betaald in België.
De bus mocht mee met de eerste ferry en wij samen met de ambulance van Cor op de tweede. Oh ja by the way we waren met drie voertuigen naar Rosso gereden.
De rivier is de grens, dus eenmaal erover bevonden we ons op Senegalees grondgebied. Daar bleek dat de schoolbus alleen onder begeleiding van de politie door Senegal mocht geloosd worden en rechtstreeks naar de grens van Gambia. Dit was niet gepland. Effe paniek maar het bleek dat het niet anders kon.
Na 5,5 u mochten we doorrijden tot aan de volgende politiepost. Daar bleek dat we toch zonder begeleiding het land mochten doorrijden maar de passe avant was al afgestempeld voor de begeleiding. Onze gids is dan met zijn brommerke terug naar de grenspost gereden om de stempel te verwijderen. Alles samen heeft dat nog een uur geduurd en mochten we eindelijk doorrijden. Onderweg nog vijf politieposten tegengekomen en de laatste hebben we gewoon genegeerd.
Op de camping toegekomen hebben we nog aardig wat pintjes gedronken als beloning voor de zware dag.
14 maart
Goed geslapen. Ontbijt op de camping
Om 8.30 u vertrokken naar Le Lac Rose
Er moest nog aan de ambulance gesleuteld worden, er was iets mis met de rem vooraan. Team 907 werd gesleept. Een rustige trip in convooi. Onderweg wat gieren gezien. Rond de middag gestopt in een dorpje langs de weg om iets te drinken en te eten
Om vier aangekomen op de camping. De laatste km waren heel lastig, rotslechte weg met gaten van 1/2 m doormeter en 20 cm diep.
De camping heeft alles goed gemaakt met een prachtig zicht op het meer.
Eindelijk fatsoenlijk gekoeld bier, dus pinten gedronken, gedoucht, avondmaal en dan nog wat pintjes gedronken.
15 maart
Vertrokken om 8.30 naar Dakar. Op de camping een jongen gevonden die met ons wou meerijden om ons door de stad te gidsen. Ben op zoek gegaan naar de papa van Mamadou die in Dakar woont. Mamadou is een vakantiekind uit Parijs die vroeger in Tienen de vakanties doorbracht. Ik had zijn vader een paar keer ontmoet in Parijs dus dacht ik hem te verrassen in Dakar. Om kwart voor twaalf hadden we hem gevonden.Spijtig genoeg had hij weinig tijd, het was maandag, hij moest werken.
Nog effe rondgereden in Dakar en toevallig aan de zeekant aangeland met zicht op het eiland Gorée.
Om 17 u waren we terug op de camping en hebben nog even een ritje rond het het meer gemaakt.
Nogmaals op de camping gegeten met bijna heel de ploeg en om 22 u was het briefing voor de komende dagen in Banjul.
Na de briefing overhandiging van een scooter aan John, een jongen die op de camping werkt en aan de grens bij Diama de teams heeft geholpen met de nodige paperassen.
De scooter werd geschonken door het schoolbusteam (zie foto)
..
16 maart
Vertrek richting Gambia om 7.15 u .via Karang (is de grens)Grensoversteek was geen probleem. De nodige papieren waren van op voorhand vanuit Belgie in orde gebracht. Er moesten nog wel de autopapieren - verzekering en zo geregeld worden - maar na een paar uur was alles ok. Dit waren we niet gewend.
Richting Njawarra 350 km, onderweg gestopt om te eten.
De aankomst is te volgen op you tube.
under construction |